Gece uyumak icin yataga yatinca hav hov hav hov kopek sesleri duyuyorum disaridan. Sokakta olsam kalbim yerinden cikardi, ama yattigim yerden dinleyince bu bana bir garip huzur, hatta adeta keyif veriyor.
Cocukken de duyardim kopek ekiplerinin seslerini - suru diyesim gelmedi. Ankara'nin merkezindeki semtimiz ya kopek dostuymus, ya copleri lezzetli, ya da 'it kopuk' demek ki...
Bir de gece bekcisi dudugu duyulurdu ki, ne onun verdigi guvenin safdilliliginden ne de bu tatli meslegin nostaljisinden dem vurmaya gerek var - kliselik / yavanlik cekincesi basa bela...
Su "oyle bir gecer zaman ki" dizisini izliyorum da bizzat ben aile ici siddete, hayirsiz koca eziyetine, gavurun cemcuk agzina maruz kalmisim gibi daraliyor icim. Boyun devrilsin herif. Saldir Mete.
Havlayin kopekler, yarin tavuk koyacagim cope...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder