Şehirde her taraf dershanalerle dolu, üniversite için, KPSS için. Bir KPSS dershanesi, son sınavda başarılı olan öğrencileriyle ilgili dev bir branda yapıp binasına asmış. Son sınavda bir birinci, bir üçüncü çıkaran dershane, afişine "Başarımız bu afişe sığmadı! meh meh meh.." yazmış. Alt tarafı iki derece çıkarmış, ama kalpten nerd bu öğrencilere plaket verirken fotoğraflarını çekip afişe bastığından afiş baygın dört insanla dolmuş. Dereceye girenlerden biri de, üzerine dershanenin ismi yazan beyaz tişöt ve şapka giymiş. Öteki belli ki kabul etmemiş bu zevksiz tişört ve şapkayı, kendi gömleği üzerinde. Ben işveren olsam, o beyaz şapkalı-tişörtlüyü işe alır mıyım? Bayık şey. Almam. Ya da belki en sadık, en uyumlu çalışan o olur, almalıyım... Al işte! Ben işveren miyim, olmak mı istiyorum? Hayır. Nedir bu gereksiz düşünceler?
Hollanda'daki güpgüzel bir yılımı bitirip Ankara'ya döneli ve derhal işe başlayalı bir yılı geçti. Artık "geçen sene bugün ne yapıyordum?" diye düşününce, "aynı burada bu işi yapıyordum" diyebiliyorum. :(
Diğer yandan saç boyama (başkasının saçı), saç kesme (pötürgemin kıvırcık saçları), röfle/balyaj yapma (kardeşimi sarışınlaştırma) ve balık sırtı, balık kuyruğu gibi kırsal saç örgüleri (kendim dahil) konusunda kendimi geliştirmeye devam ediyorum. Bir gün bankacılığı bırakıp kuaför olabilir miyim? Kaş da alabiliyorum!
